جنگ نامتقارن

 برای نخستین بار و بطور رسمی مفهوم جنگ نا متقارن در گزارش بررسی دفاعی چهارساله آمریکا در سال 1977 مورد استفاده قرار گرفت.از مجموع تعریف های ارائه شده برای جنگ نا متقارن به چند عنصر اصلی از جمله بهره گیری از نقاط ضعف و آسیب پذیری دشمن , استفاده از فناوری های پیشرفته و غیر قابل انتظار , بهره گیری از روش های مبتکرانه , تضعیف اراده ی دشمن برتر , تاکید بر تایید نامتناسب را می توان اشاره نمود .      ستاد مشترک آمریکا از جنگ نا متقارن تعریفی اینگونه دارد "به کارگیری رویکردهای غیر قابل پیش بینی یا غیر متعارف برای خنثی نمودن یا تضعیف قوای دشمن و در عین حال, بهره برداری از نقاط آسیب پذیر او از طریق فناوری های غیر قابل انتظار یا روش های مبتکرانه"      جنگ نامتقارن را می توان در ابعاد هسته ای , شیمیایی , بیولوژیکی, الکترومغناطیسی , سایبریک و ... مورد مطالعه قرار داده و یا آنرا بکار بست. در این مقاله به بعد سایبریک آن پرداخته شده است . [1]              همگام با آماده شدن و تجهیز قدرتهای بزرگ , انقلابی بی سابقه در حال شکل گیری است و آن چیزی جز انقلاب اطلاعات نیست . توسعه وسایل ارتباطات اینترنتی، این انقلاب را در سراسر جهان گسترانیده و محیطی تازه به وجود آورده است  برای حفظ بقا، در چنین محیطی , ضروریست تا شناخت کافی از تهدیدها , فرصت ها و امکانات بالقوه داشت .     به کار گیری رایانه های نسل سوم و چهارم ماهیت اساسی راهبرد نظامی, سازمان ها و ساختارهای نظامی , دکترین و استراتژی ها را تغییر داده است .     به نظر می رسد استفاده از قدرت آتش وسیع بهمراه ارتش مکانیزه و هواپیماهای بمب افکن قول پیکر , دیگر مربوط به گذشته باشد . اکنون با جنگ رایانه ای، شکست یا پیروزی حاصل انبوه تجهیزات و لشکر نبوده، بلکه بستگی به اطلاعات و دانش برتر دارد. کسانی که در این زمینه به موفقیت هایی نایل آیند به مزایایی دست خواهند یافت که نتایج آن کمتر از داشتن بمب اتم نیست .        دستیابی به توانمندی های جنگ سایبریک , به حمله کننده، قدرت تخریب جبران ناپذیری حتی بدون شلیک یک گلوله  می دهد . توان فوق العاده که یک کشور از این طریق کسب می کند می تواند دشمن را همچون یک بمب اتم منفعل و در عین حال ارتش سازمان یافته و منظمی هم نداشته باشد .        در جنگ های متعارف امروزی همچون جنگ های خلیج فارس،  بالکان , افغانستان و عراق، همواره حمله های پیشگیرانه و ویران کننده بر علیه مراکز فرماندهی , سایت ها و سامانه های رادار دفاع هوایی , مراکز ارتباطی فرماندهی وکنترل (C4I) انجام و متعاقب آن یورش به کارخانجات برق, دپوهای مهمات، سوخت و مراکز اصلی نیروهای آفندی نظامی کشورهای هدف آغاز می گردید . یکی از اهداف اولیه این نوع حملات , ایجاد رعب و وحشت در میان فرماندهان طرف مقابل و  از هم گسیختگی سازمانی به منظور انهدام ماشین جنگی آنان است .        در جنگ سایبریک نیز یک چنین سناریو با اولویت بندی مشابه طرح ریزی می شود، تا با زمین گیر ساختن دشمن بدون هرگونه برخورد فیزیکی و تحمیل خسارت پیروزی حاصل شود .                                                                                                                             از این رو، در اینگونه جنگ ها ,هدف نهایی فلج کردن و از کار انداختن سامانه ها و سازمان های معمول نظامی کشور هدف بوده، تا نتوانند ادامه فعالیت بدهند.